Gmina Łubnice to gmina o charakterze wiejskim położona w południowej części powiatu staszowskiego, w województwie świętokrzyskim. Sąsiaduje z gminami Oleśnica, Pacanów, Rytwiany i Połaniec. Obszar gminy to 84 km2, liczba mieszkańców to około 4330 osób. Położona jest przy lewym brzegu Wisły. W skład gminy wchodzi 19 sołectw: Beszowa, Borki, Budziska, Czarzyzna, Gace Słupieckie, Góra, Grabowa, Łubnice, Łyczba, Orzelec Duży, Orzelec Mały, Przeczów, Rejterówka, Słupiec, Szczebrzusz, Wilkowa, Wolica, Zalesie, Zofiówka.
Główny szlak komunikacyjny przebiegający przez gminę to droga krajowa nr 79 Kraków – Sandomierz. Odległość wsi Łubnice – centrum gminy, od miasta powiatowego Staszów wynosi około 20 km, od najbliższego miasta Połańca ok. 10 km na wschód. W latach 1975 – 1998 gmina położona była w województwie tarnobrzeskim. Pod względem administracji kościelnej tereny te obecnie związane są z dwoma diecezjami sandomierską i kielecką. W strukturze gospodarczej gminy dominuje rolnictwo, stanowiące główne źródło dochodów i utrzymania mieszkańców. Produkcja rolna opiera się na hodowli trzody chlewnej, uprawie zbóż i truskawek.
Obszar gminy pod względem geograficznym należy do makroregionów Niecka Nidziańska i Kotlina Sandomierska. Nieckę Nidziańską reprezentuje tu mezoregion Niecka Połaniecka. Większa część gminy Łubnice znajduje się na zróżnicowanym wysokościowo obszarze Niecki Połanieckiej, która jest wysoczyzną wznoszącą się na wysokości 165 – 218 m n.p.m., rozczłonkowaną szeregiem dolin rzecznych, dolin bocznych i obniżeń. Najwyższym punktem w gminie Łubnice jest wzniesienie Góra o wysokości 210 m n.p.m. Nizina Nadwiślańska rozciąga się w południowej części gminy.
Gmina Łubnice to jedna z sześciu gmin należąca do obszaru Lokalnej Grupy Działania „Dorzecze Wisły”. LGD obejmuje ponadto swym obszarem Połaniec – siedzibę LGD, Osiek, Oleśnicę, Rytwiany i Tuczępy. Obszar działalności zajmuje około 551 km2, w jego skład wchodzi ok. 38 tys. mieszkańców i leży na południowy wschód od stolicy województwa świętokrzyskiego - Kielc. Gminy wchodzące w jego skład administracyjnie przynależą do dwóch powiatów województwa świętokrzyskiego, powiatu ziemskiego Busko-Zdrój - Gmina Tuczępy oraz powiatu ziemskiego staszowskiego - Miasto i Gmina Połaniec i Osiek, Gmina Łubnice, Oleśnica i Rytwiany. Teren LGD Dorzecze Wisły graniczy od północy z Miastem i Gminą Staszów, a także Gminą Szydłów, od zachodu z Miastem i Gminą Busko - Zdrój, od południowego zachodu z Gminą Pacanów, od południa ze znajdującą się w województwie małopolskim Gminą Szczucin, od południowego wschodu ze znajdującymi się w województwie podkarpackim Gminami Czermin, Borowa, Gawłuszowice i Padew Narodowa, od wschodu z Gminami Baranów Sandomierski oraz Łoniów. Przyrodniczym elementem dominującym w krajobrazie jest Wisła wraz z dopływami - malowniczymi rzeczkami wijącymi się wśród pagórkowatych terenów pokrytych polami i lasami. Jest to więc raj dla wędkarzy i grzybiarzy, amatorów spacerów i wędrówek - pieszych i rowerowych. Czyste ekologicznie tereny sprzyjają rozwojowi rolnictwa i sadownictwa, dlatego też pola uprawne i sady są tak charakterystyczne dla tego obszaru, a miejscowe dożynki wciąż obchodzone i zakorzenione w świadomości ludzi zamieszkujących tę okolicę.
Położenie gminy Łubnice w powiecie staszowskim Gmina Łubnice
Obszar gminy ma raczej charakter równinny w obszarze południowej części, fragmentami falisty na części północnej. W budowie geologicznej spośród utworów czwartorzędowych występują tu głównie piaski zwałowe oraz gliny zwałowe. Z utworów tych wytworzyły się przede wszystkim gleby brunatne, rdzawe oraz bielicowe, a na płytko zalegających glinach, gleby opadowo-glejowe. Z przedstawioną budową związana jest ściśle szata roślinna i świat zwierzęcy tworzące razem całą gamę przeróżnych ekosystemów. Z glebami żyznymi łączą się siedliska lasowe o bogatej szacie roślinnej. Siedliska borowe są uboższe i skład biocenozy jest tu skromniejszy ale i zupełnie odmienny przez co na równi ciekawy i fascynujący. Na wszystkich siedliskach borowych dominują drzewostany z panującą sosną. Również na siedliskach lasowych świeżych, zdecydowanie przeważają drzewostany sosnowe, ale poważny udział mają tu też drzewostany z panującym dębem.
Szata roślinna ekosystemu leśnego to nie tylko drzewa. Krzewy i rośliny runa to ważne jego elementy składowe. Spośród nich na naszym terenie występuje kilka gatunków podlegających ochronie gatunkowej. Najciekawsze to śnieżyczka przebiśnieg, miłek wiosenny, widłaki goździsty i jałowcowaty. Chronione są także najokazalsze egzemplarze drzew w ramach pomników przyrody występujące w kompleksie parkowym w Łubnicach.
Świat zwierzęcy lasów jest równie bogaty jak roślinny. Gromada ssaki reprezentowana jest przez podstawowe gatunki łowne: łosia, jelenia, sarnę, dzika, zająca, lisa, jenota, borsuka, kuny, norkę, tchórza, piżmaka. Z ciekawszych chronionych odnotowano występowanie łasicy, popielicy, a z częściowo chronionych bobra i wydry. Ptaki reprezentowane są przez wiele gatunków rzadkich i zagrożonych: bociana czarnego, błotniaka, krogulca, derkacza, płomykówkę, puszczyka, dudka, wilgę.Z gromady gadów występują u nas jaszczurka zwinka i żyworodna, padalec oraz węże: zaskroniec. Z płazów występują min. rzekotka, grzebiuszka, ropucha paskówka. Owady: paź królowej i żeglarz, biegacze. Nasze lasy obfitujące w grzyby, owoce leśne i dziką zwierzynę zajmują 14% ogólnej powierzchni.
Południowa część gminy, to równina poprzerywana starorzeczami i oczkami wodnymi. W drzewostanie przeważa wierzba i olszyna. Występujące tu jeziorka sprzyjają amatorom kąpieli i sportów wodnych, można tu również powędkować. Okolice Łubnic, bez względu na porę roku, są ulubionym miejscem rodzinnych wycieczek, to wymarzone miejsce zwłaszcza dla tych, którzy zmęczeni są zgiełkiem miasta, a są wrażliwi na uroki natury.
Fauna i flora gminy Łubnice |
© 2015 Urząd Gminy Łubnice. Wszelkie prawa zastrzeżone
Ta strona używa plików Cookies. Dowiedz się więcej o celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce. Czytaj więcej...